Delft is een mooie stad, met leuke straatjes, knusse winkeltjes, gezellige cafés en veel grachtjes. Dat betekent ook heel veel bruggetjes en heel veel bruggetjes betekenen lastig lopen. Althans als je op een paar hakken aan het wandelen bent, zoals ik dus. Ik wandelde afgelopen week rustig vanaf Delft Centraal Station naar de binnenstad, dat was mijn plan. Zodra je de trein uitstapt word je geconfronteerd met een gapend gat in de grond alsof de film Terminator hier heeft afgespeeld en er iets gigantisch is misgegaan. Afijn daar kan je omheen wandelen. Let nog wel even op alle verrassend diepe kuilen in de grond, daar kan je je lelijk op verkijken. Echter, dat is natuurlijk geen probleem pour moi, als heldhaftige koningin paradeerde ik er rustig omheen. Zo wil het geschiedde dat ik de binnenstad bereikte en mijn tweede overwinning moest behalen, namelijk een hoge brug beklimmen. Ja, ik noem het beklimmen want de bruggen zijn op zijn zachtst gezegd behoorlijk stijl. Als je op hakken loopt,(mijn hakken waren ongeveer 10 cm hoog ) loop je eigenlijk al op de bal van je voet. Wat krijg je dan als je stijl naar beneden moet, juist, dat je voeten sneller naar beneden willen dan jij, en een salto willen maken omdat je ongeveer op je tenen aan het lopen bent. Dus ik waggelde/ schuifelde naar beneden met mijn handen aan de reling om een beetje steun te zoeken. Na een kwartier gelopen te hebben had ik mijn doel behaald, Ik zou een vriend bezoeken op zijn kantoor. Mijn voeten deden enigszins pijn en ik was blij dat ik er was. Gelukkig hoefde ik alleen nog maar 4 trappen te lopen….
